Dla mnie ten film to dzieło wybitne. Największa w tym zasługa cudownie autentycznym Kulig i Kotowi. Chemia między nimi, aż bije z ekranu. Jednak sama historia tej trudnej relacji. W tle zimna wojna. Sceny niby wyjęte ze starych filmów, jak pożegnalny pocałunek w Paryżu, zagrany jednak w ciszy, gęstej, ciężkiej ciszy rozerwanej przez odgłos obcasów na betonie, w zamglonej uliczce, kiedy Zula odbiegała. Kultura Polski Ludowej pokazana w filmie; nie przypominam sobie innego filmu, który w tak przejrzysty sposób reklamował Polskę i to co jest rzeczywiście polskie. Dla mnie czas spędzony na oglądaniu tego filmu był czystą przyjemnością, estetycznie i montażowo również mnie zachwycił. Wielkie brawo dla Twórców!